Gazze Çadırındaki Annesinden Filistinli Antrenör Umudunu ve Tavsiyeleri Alıyor
Antrenör Ehab Ebu Cazer, Filistin futbolunun tüm umutlarını ve üzüntülerini omuzlarında taşıyan milli takımı yönetiyor, ancak savaş yüzünden Gazze'de bir çadırda yaşamaya mecbur kalan annesi, onun en büyük ilham kaynağı ve motivasyon kaynağıdır.
2023 yılının 7 Ekiminde Hamas'ın İsrail'e yönelik benzeri görülmemiş saldırısının ardından patlak veren savaş, Filistin ligi maçlarını sona erdirdi ve sporcuları sürgünde sevdiklerinin Gazze'deki durumundan endişe duymaya bıraktı.
Fakat Ebu Cazer'in annesi, çatışmanın oğlunun spor hayallerini gölgelemesine izin vermeyi reddediyor ve Filistin topraklarının enkazından telefonla taktiksel tavsiyeler veriyor.
"Bana sadece takımdan bahsediyor. Dikkatin tamamen turnuvaya odaklanmasını istiyor," diye konuştu 45 yaşındaki menajer AFP'ye.
"Annem bana oyuncular hakkında soruyor, kim ilk on birde oynayacak, kim eksik olacak, taktikler, oyuncuların morali ve etraflarındaki koşullar hakkında."
Eski bir sol bek olan menajer, oyuncularının annesi ve Gazze'dekiler gibi bir ruhu yansıtmasını istiyor.
"Her zaman şunu söylüyoruz ki biz küçük bir Filistin ailesiyiz ve büyük aileyi temsil ediyoruz," dedi.
"Şüphesiz bu bize baskı yapıyor, ama olumlu bir baskı."
Filistin takımı FIFA sıralamasında 96. sırada yer alıyor ve bu yaz ilk Dünya Kupası hayalleri suya düştü.
Ama Gazze'yi hiç görmemiş çoğu oyuncudan oluşan kadro, Arap Kupası çeyrek finaline ulaşma şansıyla direnç mesajını canlı tutuyor.
Filistin takımı Pazar günü Arap Kupası grup maçının sonuncusunda Suriye ile karşılaşacak ve beraberlik bile takım için eşi benzeri görülmemiş bir başarıyı getirecek.
İlerleme, Filistinlilerin doğru koşullar verildiğinde "her alanda üstünlük sağlayabileceğini" dünyaya göstereceğini söyledi.
Direnç Genleri
Ebu Cazer oyunculuk kariyerini 2017'de bitirdikten sonra Filistin U23 takımını yönetti ve geçen yıl üst düzey göreve geldi.
Savaş patlak verdikten sonra ailesinin evi yok edildi ve annesi Gazze'de, çatışmanın zirvesinde bölgenin nüfusunun çoğu gibi yerinden edildi.
ABD destekli kırılgan bir ateşkes sayesinde Ekim ayında duran savaşın dehşetlerini sürgünden izledikten sonra, onlar için bir sonuç üretme baskısını hissediyor.
"Bir noktada yük oldu, özellikle savaşın başında," dedi.
"Olan biteni anlamakta zorlandık. Ama biz direnç genlerine sahibiz.
"Eğer pes eder ve bu şeylere boyun eğersek, biz bir halk olarak yok oluruz."
Anne Ebu Cazer'in geleneksel lakabıyla Umm Ehab olan annesi, sadece elektrik ve sinyal olduğunda ulaşılabilir durumda.
Ama Al-Mevasi kampından takımın maçlarını izlemek için gece gündüz çalışıyor.
"Annem ve kardeşlerim... maçlarımızı televizyonda izlemek için büyük çaba sarf ediyor. Jeneratörü nasıl yöneteceklerini ve yakıt alıp televizyona bağlayacaklarını düşünüyorlar," dedi.
Bu azim, Gazze halkına savaşın gerçekliğinden herhangi bir soluk alma fırsatı vermesi için onu itiyor.
"Bizi ayakta tutan bu ve halkımıza sevinç getirme motivasyonunu veriyor," dedi.
"Tüm bu koşullar bizi sahada son nefese kadar savaşmaya itiyor."